Schnütz|bi|re

[/ˈʃnʏtsbiːʁə/] ; Substantiv, w
Ugs., spitzbüb. für Idiot, Taugenichts o.Ä., Mitmensch, der nichts auf die Reihe kriegt – Syn. (bernd). : Tubeli, Gigeli, Trottu, Schafsecku. 

​

BEISPIELE (bernd.) : 

1. Är isch e flotte Siech aber e Schnützbire.

2. Mini nöii Chefin isch e rächti Schnützbire.

3. Mir heis nid gschafft – d` Schnützbire-Dichti isch z höch gsi.